गजाननाला साकडं घालूया. . .

By Sudhir Shinde | प्रकाशित: सप्टेंबर 07, 2019 04:16 PM 2019-02-12T14:15:30+5:30

शहर : मुंबई

गण्या : मन्या तुमचे वाडीत सार्वजनिक गणपती आणताय, आसं आयकलं.

संत्या : खरं की काय मन्या?

मन्या : आता पोरांची हौस. तिथं आपुन काय बोलणार ?

गण्या : पण त्यांनी तुलाच परमुख केलाय ना ?

संत्या : काय सांगतोस काय? मन्या आसं कधी बी बोलला नाय.

मन्या : माजा त्येना इरोधच व्हता. पर पोर इरेला पेटली.

गण्या : आरं मन्या आपल्या घरा-घरात गणपती हाय आन हा मोठा गणपती कशाला?

मन्या : मी त्येना त्येच म्हणालो. पन पोरं म्हणाली आमी काय वर्गणी काढणार न्हाय. आमी आपसात पैसे जमवताव आणि आपल्या वाडीचा 'राजा' आणताव.

संत्या : मन्या त्या बाजूच्या वाडीत पन पयला हाच परकार घडला. आता घरपट वर्गणी गोला करता. आन केवडा गाजावाजा करतात.

गण्या : गाजावाजा करू देत रं पोर हायत. पण उजाडंपर्यत गणपतीच्या स्टेजंच्या माग जुगार बी   खेळतात,       आसं आयकलं.

संत्या : आरं देवा, आता काय म्हणावं या पोरास्नी?

गण्या : पयलं कसं चालायचं. रातच्या बारा वाजेपर्यंत सर्वांकडे आरत्या करून झाल्या की मग उजाडेपर्यंत   भजनं चालायची.

संत्या : परतेकाकडं दिवस ठरलेला असायचा. मग सर्व मंडळींना कोण मिसळ, नायतर वडापाव आसं येगळं येगळं पदार्थ बनवायचे.

गण्या : ते दिवस गेलं. आता बाजूच्या वाडीत सार्वजनिक गणपती आणला त्याला बी पाचएक वारसं झाली.

संत्या : आता त्यो गणपती न्हाय तर त्या 'वाडीचा राजा' आसं मोठं बॅनर लावून परचार होतोय.

मन्या : ते सर्व मलाबी ठावं हाय. आपली पोरं बी तिकडं जायत व्हती. पण गेल्या वरीस त्यांचं बिनसल.

गण्या : म्हणून इकडे येगळा गणपती आणायचाय त्यांना, आसंच ना.

संत्या : उद्या गावातल्या परतेक वाडीत हीच परथा सुरू होईल.

मन्या : पोर आपल्या मान देतात. ती वाईट काय करीत न्हाईत ना. बास.

गण्या : मण्या, आसं कसं म्हणतोस. जे चूक ते चूकच.

मन्या : ते कसं काय ?

संत्या : आरं आपल्या गावात परतेकाच्या घरात गणपती आणून आपून त्यांचं सर्व 10 दिवस करतोच की.

गण्या : ते काय फक्त चार पाच दिवसच रहातात. आनी आता नोकर्‍या गेल्यामुळे सगळे चाकरमानी हिकडच हायत की.

संत्या : मग काय झालं ?

मन्या : ह्या चाकरमान्यांनीच पयला पुढाकार घेतलाय. म्हणतात मुंबैत पण अनेकांच्या घरात गणपती असून बी बरीच सार्वजनिक गणेश मंडळ हायत ना !

गण्या : मुंबैचं येगळं आन गावतलं येगळं.

मन्या : आता गाव आन शहर असा फरक रहायला नाय.

गण्या : आसं तू म्हणतोयस.

संत्या : अजुन बी आपुन काय रितीभाती सोडल्या न्हायत.

गण्या : आमाला आपल वाटतं, गावात निदान देवावरनं तरी स्पर्धा होऊ नये.

संत्या : बरोबर. उद्या ते 20 फुटाचा गणपती आणतील तेव्हा आपली पोरं म्हणतील आपण 25 फुटांचा आणूया.

गण्या : त्यांनी रायगड बनवला की हे परतापगड बनवतील आणि आपला परताप दाखवतील.

संत्या : आजूनबी येळ गेलेली न्हाय. मन्या, पोरास्नी समजावं.

गण्या : देव सगळीकडे सारखाच असतो. तुमी मनापासन घरातल्या देवाची पूजा-अर्चा करा. त्याची इटंबना व्हईल     आसं काय करू नका.

मन्या : तुमचं बी पटतंय. बगतो एकदा सांगून काय म्हणतात ते.

संत्या : आन आपुन बी येणार्‍या आपल्या बाप्पाला 'पोरास्नी सदबुद्धी दे', आसं साकडं घालूया !

गण्या : बरोबर हाय. भायर त्यो कोणाचा राजा, महाराजा आसल पर आमचा त्यो बाप्पाच हाय. त्यो आमचं नक्कीच आयकल. उद्या त्यालाच आपून साकडं घालू.